فاطمه زهرا نوذری

تکه از متن کتاب:

«هی! آدم در تنهایی است که می‌پوسد و پوک می‌شود و خودش هم حالیش نیست می‌دانی؟ تنهایی مثل ته کفش می‌ماند؛ یکباره نگاه می‌کنی و می‌بینی سوراخ شده. یکباره می‌فهمی که یک چیزی دیگر نیست.

بیشتر آدم های دنیا در هر شغلی که باشند از خودشان هرگز نمی‌پرسند چرا چنین شغلی دارند. چیز‌های دیگری هم هست که آدم دنبال دلیلش نمی‌گردد. یکیش مثلا تنهایی است.

خیلی ها فکر می‌کنند سلامتی بزرگترین نعمت است، ولی سخت در اشتباه اند. وقتی سالم باشی و در تنهایی دست و پا بزنی، آنی مریض می‌شوی، بدترین نحوست‌ها می‌آید سراغت، غم از در و دیوارت می‌بارد،کپک می‌زنی. کاش مریض باشی ولی تنها نباشی.»