سید میلاد محمدی موسوی
این کتاب، یک رمانی از نویسنده برجسته فیودور داستایوفسکی است، که مانند دیگر آثار او، تاملی فلسفی و روانشناختی در ذات انسان و کنش های انسانها با یکدیگر است. این کتاب آخرین ترجمه مهری آهی بوده و ایشان در حین ترجمه این کتاب درگذشتند و آقای ضیاء فروشانی فصل های آخر کتاب که باقی مانده بودند را ترجمه نمودند. این کتاب علی رغم طویل بودن، اثری بسیار حائز اهمیت در ادبیات روس و ادبیات دنیا است. خواندن این کتاب پیچیدگی های روان انسان را بر مخاطب آشکار کرده و نحوه ای که اتفاقات در جامعه واقعی می افتد–فساد های پشت پرده، علایق پنهان اشخاص و…–را در حین پیشبرد داستان به مخاطب نشان میدهد. داستان کتاب در مورد شخصی ساده دل بنام لف نیکولایوویچ میشکین که از تبار شاهزادگان است و آخرین شاهزاده از نسل خودش است را در هنگام تعامل با دیگر شخصیت های کتاب –سه شخصیت اصلی دیگر و دیگر شخصیت های محوری–نشان میدهد و روایتی جذاب از برخورد های او با دیگران و نحوه ای که در مقابل دیگران با او برخورد دارند، ارائه میکند. مقاصدی که در حضور او برای کارهایشان عنوان میکنند و تفاوت آنها با مقاصدی که در غیاب او برای دیگران روایت میکنند و تغییرات این تفاوت در طی متن کتاب بسیار جالب توجه است. در نهایت میتوان گفت که خواندن این کتاب 40 سال تجربه به مخاطب می افزاید.
