نام کتاب: دفاعیه‌ی یک ریاضیدان
نویسنده: گادفری هارولد هاردی ترجمه: سیامک کاظمی
تاریخ برگزاری جلسه: چهارشنبه ۲۷ تیر ساعت ۲۰:۰۰ تا ۲۲:۰۰
لینک پی‌دی‌اف کتاب لینک کتاب صوتی
در باره‌ی کتاب:
دفاعیه یک ریاضیدان مقاله‌ای است نوشته شده از زبان نابغه و ریاضیدان انگلیسی «گادفری هارولد هاردی». کتاب مربوط است به زیبایی‌شناسی ریاضیات با برخی از مطالب و نظرات شخصی وی، مقاله برای افراد عام نوشته شده است و بینشی می‌دهد از اینکه ذهن یک ریاضیدان چگونه کار می‌کند و درون آن چه می‌گذرد.
هارولد هاردی معتقد است: «از آنجا که کارهای خوب به وسیله افراد پست انجام نمی‌شود، یکی از وظایف استادان هر رشته‌ای این است که اندکی درباره ماهیت رشته خود و نیز اهمیت خودشان در آن رشته مبالغه کنند. استعداد ریاضی یکی از تخصصی‌ترین استعدادهاست و اغلب ایده‌های بزرگ، معمولاً قبل از چهل سالگی ارائه شده‌اند. هر نابغه‌ای اگر بلند پرواز نباشد، نمی‌تواند طرح‌های خود را به سرانجام برساند. تقریباً تمام خدمات مهمی که در جهت نیکبختی نوع بشر انجام شده، کار مردان بلند پرواز بوده است.»
درباره نویسنده:
گادفری هارولد هاردی ریاضیدان انگلیسی است که به خاطر کارهایش در نظریهٔ اعداد و آنالیز ریاضی شهرت دارد. او در ۷ فوریهٔ ۱۸۷۷م (۱۲۵۶ ه.ش) در شهر کرانلی انگلستان متولد شد و در ۱ دسامبر ۱۹۴۷م (۱۳۲۶ ه.ش) در شهر کمبریج درگذشت.
وی از کالج «ترینیتی کمبریج» فارغ‌التحصیل و در سال ۱۹۰۰م به عنوان عضو وابسته برگزیده شد. «دیوید هیلبرت» درباره‌ی او گفته است: «هاردی نه تنها بهترین ریاضیدانان ترینیتی، بلکه بهترین ریاضیدان انگلستان است.» هاردی در سال‌های پایانی عمر دست به خودکشی ناموفق زد.
بین سال‌های ۱۹۱۱م تا ۱۹۲۲م مقاله‌های علمی متعدد دربارهٔ همگرایی سری‌ها و انتگرال‌ها و موضوع‌های وابسته به آن‌ها منتشر کرد. در ۱۹۰۸م (A course of pure Mathematics) (دوره‌‌ی ریاضیات محض) نخستین نمایش مستدل عدد، تابع، حد و مانند آن به زبان انگلیسی را، برای دانشجویان انتشار داد و آموزش دانشگاهی را متحول کرد. هاردی از سال ۱۹۱۱م تا ۳۵ سال بعد با «ج. ا. لیتل‌وود» در زمینه علمی مشارکت کرد و با همکاری وی حدود صد مقاله علمی دربارهٔ موضوعاتی از قبیل «دیوفانتوسی»، نظریه جمع و ضرب اعداد و تابع زتای ریمان، نابرابری‌ها، رشته‌ها و انتگرال‌ها به‌طور عموم و سری‌هایمثلثاتی نوشت. او اثبات کرد تابع زتای ریمان بی‌نهایت صفر دارد.
در۱۹۱۳م هاردی با ریاضی‌دانی هندی به نام «سرینیوسه رمنوجن»(سرینیواسا رامانوجان) آشنا شد و وی را به انگلستان برد. آن دو با هم به راه‌حل‌های جالب مسائل مربوط به دسته‌بندی اعداد رسیدند. هاردی به‌طور عام به‌عنوان دانشمند ممتاز انگلیسی زمان خود در ریاضیات محض شناخته شده‌است.
هرچند هاردی ریاضی‌دانی ناب بود و کمتر در موضوعی غیر از ریاضیات علاقه نشان می‌داد و تنها شاید بازی کریکت و اظهار نظرهای حرفه‌ای او دربارهٔ این بازی را بتوان مستثنا کرد اما او در زمینهٔ عقاید سیاسی صلح‌طلبی رادیکالی بود و در زمان جنگ جهانی دوم علیه جنگ موضع گرفت و دانش‌مندان را مقصر می‌دانست او در اثری که در زمان جنگ جهانی دوم منتشر کرد می‌نویسد: «در مورد جنگ علمی جدید دو نظر دقیقاً متضاد وجود دارد. اولین نظر و واضح‌ترین نظر این است که اثر علم بر جنگ افزایش مصایب آن است، زیرا هم رنج‌ها و آلام اقلیتی را که باید بجنگد بیش‌تر می‌کند و هم این که جنگ را به سایر قشرها جامعه گسترش می‌دهد. این نظر، طبیعی‌ترین نظر و دیدگاه متعارف است.»
اشتهار او به رادیکال بودن چنان بود که در هنگام تدریس در نیوکالج شایعه شده بود در آپارتمان محل زندگی‌اش عکس بزرگی از لنین را نصب کرده است. «چالرز پرسی‌اسنو» فیریک‌دانی که دوست صمیمی هاردی بود در دیباچهٔ کتاب «دفاعیهٔ یک ریاضیدان» می‌نویسد: «او به آسانی با افراد فقیر، کمرو و کسانی که به خاطر نژادشان مورد تبعیض بودند (بدون این که سرپرستی آن‌ها را به عهده بگیرد) دمخور می‌شد. (کشف رامانوجان، بازی نمادین سرنوشت او بود) هاردی این قبیل افراد را به شکم‌گنده‌ها ترجیح می‌داد. منظورش از شکم‌گنده‌ها، افراد معروف و مغرور، بورژوا، و طرفدار امپریالیسم بود. این عنوان شامل بیش‌تر اسقف‌ها، رؤسا و مدیران، قاضیان، و همهٔ سیاست‌مداران، به استثنای لوید جورج، می‌شد.»
